Carpe Diem

Archive for the ‘Rejs po Wiśle’ Category

Sandomierz to jedno z najstarszych miast w Polsce. Powstało w miejscu, w którym Kotlina Sandomierska łączy się z Wyżyną Kielecko-Sandomierską. Między nimi przepływa Wisła, stanowiąc ongiś dogodny szlak komunikacyjny. Będąc w tym pięknym mieście chciałam spojrzeć na nie z poziomu przepływającej prawie u stóp wzgórza zamkowego królowej polskich rzek. Pogoda była odpowiednia na rejs, więc spacerkiem szłam w kierunku jej brzegu. Ruch jak widać niewielki, a widoki roztaczające się z tego miejsca – wspaniałe.

Z jednej strony zamek, a z drugiej, w dole, lśniące w słońcu wody Wisły. Na swoim sandomierskim odcinku rzeka obdarza nas jednymi z najpiękniejszych krajobrazów jakie możemy zobaczyć podczas całej rzecznej podróży przez Polskę.

Przyglądałam się mijanemu właśnie zamkowi. Od strony południowej dobrze widoczna jest narożna wieża zwana “kurzą nogą”.

Zmierzając w kierunku nabrzeża jeszcze raz spojrzałam w kierunku zamku. Górował na pozostałymi budowlami Starego Miasta.

Jedną z form zwiedzania miasta jest właśnie rejs statkiem po Wiśle. Przystań znajduje się przy nabrzeżu spacerowym im. Marszałka J. Piłsudskiego. Tuż obok mamy do dyspozycji park oraz spory parking, na którym na czas przejażdżki można spokojnie zostawić swój samochód. Na nabrzeżu znajduje się spory budynek mieszczący m.in. siedzibę WOPR oraz Przystań Wodna.

Do wyboru mamy tutaj kilka statków. Ja zdecydowałam się na rejs z kapitanem Żeglugi Śródlądowej Tadeuszem Prokopem, dwupokładowym statkiem wycieczkowym “Maria”.

Jest on przystosowany do przewozu ok. 100 osób. Na dolnym pokładzie posiada przestronne zadaszone pomieszczenie z miejscami siedzącymi, a górny pokład wybierają osoby, chcące cieszyć się nieograniczonym widokiem.

Na nabrzeżu pojawiła się ostatnia grupa uczestników rejsu. Kapitan  zapraszał na pokład.

Ja wybrałam miejsce, które pozwoli mi na niczym nie ograniczoną obserwację pięknych widoków. Gdy wszyscy chętni zajęli swoje miejsca odbyła się ceremonia pasowania na marynarza. Dzieci z entuzjazmem skorzystały z tej okazji, tym bardziej, że przeprowadzał ją sam kapitan. Z wypiekami na twarzach pokazywały swoje pamiątkowe dyplomy z pieczątką pirata. Tradycji stało się zadość, więc mogliśmy wyruszyć w rejs.

Rejsy po Wiśle w Sandomierzu cieszą się wielkim zainteresowaniem. Taki sposób zwiedzania miasta ma swój niezapomniany urok. Początkowo płynęliśmy w górę rzeki, podziwiając zachodnią część Starego Miasta: kościół św. Jakuba, zamek i katedrę.

Z górnego pokładu, płynąc w górę rzeki, a następnie z jej prądem mogłam przyglądać się roślinności porastającej wiślane brzegi, a także obrazom malowanym światłem na miejscami prawie nieruchomej tafli wody.

Gdy statek zawrócił miałam możliwość obejrzeć miasto od strony wschodniej. Jako, że Sandomierz położony jest na skarpie, płynąc statkiem ukazuje nam się piękna jego panorama. W centrum widoczny jest czerwony budynek Domu Długosza, w którym mieści się Muzeum Diecezjalne. Po lewej, po strzelistej wieży rozpoznaję Bazylikę Katedralną pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Natomiast po prawej stronie jasną kolorystyką odznacza się na tle zieleni Collegium Gostomianum, niegdysiejszy duży zespół klasztorny jezuitów. Dziś znajduje się w nim I Liceum Ogólnokształcące w Sandomierzu.

Podczas rejsu wciąż zmienia się kąt pod jakim jawi nam się widok na Stare Miasto. Jedne obiekty znikają w bujnej zieleni drzew, a inne wyłaniają się, ukazując nam swój charakterystyczny kształt i barwę. Tutaj widzimy jeszcze raz na kolejnych zdjęciach: zamek, katedrę, Collegium Gostonianum i dzwonnicę przy Bazylice Katedralnej pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny oraz Dom Długosza.

Trasa naszego statku wiodła także i pod mostami, bowiem w Sandomierzu są dwa oddalone od siebie o 10 metrów, łączące oba brzegi Wisły, mosty. Starszy, południowy prowadzi w  kierunku Tarnobrzegu. Młodszy, północny, w kierunku przeciwnym.

Po przepłynięciu pod mostami można przyjrzeć się wschodniej części miasta. Wśród zieleni drzew i zabudowań dostrzegłam wierzchołek Bramy Opatowskiej oraz wieży ratuszowej. Patrząc dalej, widać już tylko zieleń…

Czyż taka panorama Sandomierza nie robi wrażenia? Ten widok stanowił i nadal stanowi temat dzieł poetów i malarzy…

Po nawrocie oddalamy się od mostu, jeszcze raz przyglądając się miastu położonemu na skarpie.

Rejs dobiegł końca. Schodząc z pokładu jeszcze raz spojrzałam na “Marię”. Do miasta wracałam niespiesznie tą samą drogą, którą szłam dwie godziny temu, obok zamku.

Trochę było mi żal, że już mam za sobą tę trochę tajemniczą wyprawę. Zza burty statku świat wygląda nieco inaczej niż zza szyb samochodu, czy też z powietrza. Tutaj dochodzą jeszcze odgłosy otaczającej przyrody. Ta “wodna” przejażdżka jest bardzo miłym sposobem spędzenia czasu, a także zwiedzenia tego urokliwego miasta, do czego bardzo gorąco zachęcam…