Carpe Diem

Archive for the ‘Beskidzki Piknik Country 2012 cz.1’ Category

Minął rok i znów w Wiśle rozległ się huk uczestniczących w paradzie wspaniałych maszyn oraz dźwięki muzyki country. To one przyciągają tutaj przede wszystkim rzesze miłośników wszelkiego rodzaju motocykli. Kto jest właścicielem takowego czyści go i poleruje, by godnie się zaprezentować, a potem dosiada swego rumaka i jedzie do miasta zwanego “Perłą Beskidów”. Tam razem z grupą sobie podobnych jeźdźców dumnie paraduje przed oczami zgromadzonych wzdłuż trasy. Nie inaczej było i w tym roku.  XIII Beskidzki Piknik Country  “Wiślaczek Country” 2012 odbywał się w dniach 24-26 sierpnia. Wybrałam się do Wisły w sobotę, czyli drugiego dnia. Chciałam zobaczyć paradę, jak czynię to co roku. Lubię tę atmosferę miasteczka z Dzikiego Zachodu. Co krok mijał mnie kowboj najczęściej ze swą towarzyszką, stosownie oboje odziani. Gdy zbliżała się godzina 15-ta, wzdłuż ulicy prowadzącej przez Plac Hoffa do parku w pobliże amfiteatru, niełatwo można było znaleźć miejsce do swobodnej obserwacji tego, co za chwil kilka miało się wydarzyć. Wszyscy czekali na pojawienie się Wiślaczka, tak charakterystycznej postaci rozpoczynającej korowód. W końcu pojawił się, a tuż za nim dyliżans…

Następnie na swoich ekologicznych “drewnianych harley’ach” wjechali: wójt gminy wraz ze swoim zastępcą oraz Maria Bujok. I znów drabiniasty wóz konny, a za nim pan z taczką na ewentualne “zaśmiecacze” drogi 😉 Umieściłam tutaj i jego zdjęcie, bo uważam, że każdy uczestnik parady godzien jest pokazania.

W nadjeżdżającym samochodzie dostrzegłam jednego z prowadzących tegoroczny koncert, Tomasza Szweda. Z uśmiechem na twarzy pozdrawiał zebranych, którzy witali go oklaskami.

Następnie pojawiła się zwracająca uwagę czerwienią strojów i urodą tancerek czeska grupa taneczna Crock 14.

Tuż za nimi rozpoznawalna sylwetka, bez której nie wyobrażam sobie wiślańskiego pikniku. Kto to? Oczywiście Luciano w towarzystwie kowbojów.

Nie mogło zabraknąć szeryfa z obstawą.

Następny samochód jest nam znany z poprzednich parad. Zapamiętałam go m.in. dzięki szczególnej ozdobie na masce.

No i wreszcie pojawili się ONI…

Mam wrażenie, że w tym roku w Wiśle zjawiło się więcej różnego rodzaju pojazdów niż w latach ubiegłych. Niektóre  wzbudzały szczególne zainteresowanie. Jednym  z nich był ten oto piękny Lotus 7 Tiger. Jego kierowca ze stoickim spokojem poruszał się w kawalkadzie motocykli.

Niektórzy mieli dość pokaźne bagaże jak na takie warunki transportu. Na drodze dojazdowej do Placu Hoffa pojawiali się wciąż nowi uczestnicy parady. Jak widać każdy, niezależnie od rodzaju i wieku miał szansę zaprezentować swój pojazd.

Uwagę męskiej części publiczności zwracały kobiety, siedzące obok lub też za plecami kierowców. Zawsze stanowią one niewątpliwą ozdobę tej imprezy.

Jedną z ostatnich prezentujących się grup stanowiły quady, a tuż za nimi…zobaczcie sami 😉

No i na zakończenie – samochody. Zabrakło mi w tym roku olbrzymich trucków.

Gdy przejechał ostatni z nich wszyscy ruszyli w kierunku amfiteatru, gdzie lada chwila miał rozpocząć się koncert zaproszonych na ten dzień wykonawców muzyki country. Ja jak co roku chciałam z bliska przyjrzeć się motorom. Kto był usatysfakcjonowany widokiem uczestników parady i nie zamierzał oglądać ich z bliska mógł przejrzeć asortyment towarów wystawianych na wielu stoiskach lub też solidnie się posilić (a było czym ;-)).

Wkrótce znalazłam się w miejscu, w którym można było obejrzeć szczegóły wyposażenia, usiąść na siodełku i zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie z każdym dwuśladem lub też jego właścicielem. Wystarczyło podejść i przerywając rozmowę grzecznie zapytać.

Motocykle stały na chodnikach, trawnikach i wszędzie tam, gdzie można było znaleźć kawałek wolnego miejsca. Koło obok koła, jak jedna wielka rodzina. Przygarnęły nawet swoich starszych braci… 😉

Ja skupiłam sie na “bohaterach” tej imprezy…Jeden ładniejszy od drugiego. Patrzyłam na te maszyny kobiecym okiem, a jako że nie znam się na parametrach technicznych zwracałam uwagę przede wszystkim na wygląd i wygodę podróżowania.

Chciałam pokazać elementy wyposażenia, których w ubiegłych latach nie dostrzegłam. Nie sposób tutaj pokazać wszystkiego. Znający się na rzeczy być może pomyślą, że to, co pokazuję jest banalne, ale ja tak to właśnie widzę. Mam nadzieję, że ktoś z przyjemnością popatrzy na moje zdęcia.

Takie piękne błyszczące kaski także przyciągają uwagę…

Spotkałam też fana zespołu Dżem, co widać było od pierwszego spojrzenia na jego pojazd.

Niektórzy chcieli sobie zrobić pamiątkowe zdjęcie i jak widać, nie było z tym żadnych problemów.

Mogłabym spędzić tutaj znacznie więcej czasu, ale ze sceny amfiteatru już rozlegały się słowa powitania, więc czym prędzej  podążyłam w tym kierunku. Co tam zobaczyłam i usłyszałam opisze w następnej części na którą już teraz zapraszam.